Ημέρα της Γυναίκας | 08-03-19

Είναι από κείνα τα βράδια που θέλω ν ' ανεβάσω ποστ... μη δημαρχιακό... Που σκέφτομαι πόσα στ' αλήθεια πράγματα μπορούν να χωρέσουν σε μια μέρα... πόσα πρόσωπα, πόσα χαμόγελα, πόσες λέξεις, πόσες αύρες να χαϊδεύουν τη δική σου...

Μοίρασα σήμερα εκατοντάδες λουλούδια σε αντίστοιχες γυναίκες ή και άντρες για να τα δώσουν στις υπέροχες γυναίκες τους, και κάθε μια απ ' αυτές τις επαφές ήταν τόσο μοναδική που σαν εμπειρία δεν ξέρω που να την κατατάξω μέσα στην βεντάλια της ζωής μου. Ξέρω βέβαια πως οι άνθρωποι καθρεφτίζουν αυτό που βλέπουν σε σένα, αλλά ήταν τόσο γνήσια η ευχάριστη έκπληξη στα μάτια τους, τόσο εύγλωττα τα χαμόγελα, τόσο αυθεντικό το μοίρασμα, που κι εγώ δεν πιστεύω πως θα μπορούσα να προκαλέσω κάτι τέτοιο... Και άλλος στη θέση μου ίσως επιχειρούσε να δει πώς μεταφράζεται αυτό σε ψήφους και θα είχε φροντίσει να βγάλει δεκάδες φωτογραφίες, μα γέμιζε η καρδιά μου τόσο πολύ με το να ΕΙΜΑΙ με τους ανθρώπους που ούτε που μου πέρασε απ' το μυαλό. ( Καλά που έβγαλαν κάποιες η κόρη μου με τη φίλη της για να κάνουν κάτι στο ίνστα που δεν το θυμάμαι πως λέγεται, και ίσως καταφέρω να φτιάξω κι ένα ποστ κάπως δημαρχιακό ). Κι αφού περνάει όλο αυτό, πάω σε μία εκδήλωση του Συλλόγου Γυναικών στο Πνευματικό και ακούω λόγους, βλέπω μονόπρακτα θεατρικά και τέλος ανεβαίνουν στη σκηνή δύο παιδιά να τραγουδήσουν. Και δεν ξέρω αν ήταν η κούραση και η συγκίνηση της ημέρας, ή ότι το' χω τερματίσει πια με την ενσυναίσθηση, τι να πω, και ευτυχώς όλοι οι υποψήφιοι φεύγουν στο πεντάλεπτο, άντε τέταρτο αφού ανακοινωθεί το όνομά τους, και κάθομαι μόνη στην πρώτη γραμμή, και... αρχίζουν να λιώνουν όλα μέσα μου. Κι έκλαιγα για όλους τους πόνους και τις χαρές και τους έρωτες όλων των γυναικών που ενέπνευσαν όλα τα τραγούδια. Και έτρεχε και το ρίμελ στα μάγουλα και δε μ' ένοιαζε. Κι ένιωσα ίσως για πρώτη φορά τι πάει να πει να είσαι γυναίκα. Κι αυτή η συνειδητοποίηση είναι κάτι που θα το κουβαλάω για πάντα στην καρδιά μου. Κι εύχομαι κάθε γυναίκα στη γη να το νιώσει. Να νιώσει τη δύναμη αυτή που δεν μπορεί να της την πάρει κανείς. Και ν' αναδυθεί ως το υπέροχο ον που είναι. Ανεξάρτητα από μέρες, περιστάσεις και οτιδήποτε έξω από κείνη, κάθε γυναίκα οφείλει να τιμά και υμνεί, εκείνη πρώτη, το εσωτερικό φως που της έχει δοθεί. Και να το μοιράζει. Μας έχει ανάγκη ο κόσμος γυναίκες. Γίνετε γενναιόδωρες. Ενδυναμώστε τον κόσμο όπως μόνο εσείς ξέρετε. Σας αγαπώ!