ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ

Ένα όνομα που ή το λατρεύεις ή το μισείς, τουλάχιστον για όνομα παράταξης. Σίγουρα το συζητάς και το θυμάσαι. Άρα πετυχαίνει το σκοπό του. Εγώ πάντως δεν το διάλεξα γι΄ αυτό το λόγο. Ήθελα κάτι που να ανήκει σ΄αυτόν τον κόσμο, αλλά να παραπέμπει και σ΄έναν αλλόκοσμο. Κάτι στιβαρό που να μπορώ όμως να του βάλω και φτερά. Και να αφήνει περιθώρια για συμβολισμούς, κρυμμένους ορισμούς, αφορισμούς… Κατ΄αρχάς λατρεύω τα άλογα ( και τα παράλογα= αυτά που σε κάνουν να πηγαίνεις πέρα από τη λογική ) και το επώνυμό μου προέρχεται από τις “θουρίδες”, τρύπες σε ξύλο, που ένας πρόγονος σκάλιζε, και φυσικά, δούρειος σημαίνει ξύλινος. Το ξύλο είναι αγαπημένο υλικό,ζεστό, οικείο, σπουδαίο, σε κάθε του μορφή - ακατέργαστο, σκαλισμένο, παλαιωμένο - σώμα για να πλάσεις θαύματα,πειθήνιο στα έμπειρα χέρια, μα με το δικό του χαρακτήρα, που σου υπαγορεύει ως ποιό βαθμό μπορείς να επέμβεις, όπως μ΄έχει διδάξει ο επιπλοποιός πατέρας μου. Η σανσκριτική ρίζα της λέξης ίππος τώρα, δηλώνει κάτι που φτάνει, έρχεται ταχέως, επί τόπου ή επί χρόνου, και διεισδύει. Είναι μια πύλη, ένωση της ύλης και του πνεύματος. Ο Δούρειος Ίππος λοιπόν είναι για μένα η ήρεμη δύναμη, η κρυμμένη γνώση, το μέσο που θα ξυπνήσει μέσα σου, με πρωτότυπη, ευφυή στρατηγική, όλα όσα υπνώττουν, στον κατάλληλο τόπο και χρόνο. Μια πρόταση να ηνιοχείται εκ των έσω μια ανάταση, μια αφύπνηση. Ή απλά ένας τρόπος να κατατροπώσουμε έξυπνα οτιδήποτε απαρχαιωμένο, αγκυλωμένο, αδιάφανο… 

Έχοντας συγκεντρώσει στους κόλπους του αξιόλογους, άφθαρτους ανθρώπους, χωρίς δεσμεύσεις, από διάφορους επαγγελματικούς χώρους και περιβάλλοντα, όπου μέσα σ΄ένα πλαίσιο συνεργασίας και γόνιμου διαλόγου ο καθένας βρίσκει το ρόλο που θέλει να υπηρετήσει, ο Δούρειος Ίππος ανεβάζει το αποτέλεσμα της προσπάθειας εκθετικά. 

Είμαστε άνθρωποι δημιουργικοί που αγαπούν το καλαίσθητο, το ποιοτικό, ονειρεύονται μια άλλη ταυτότητα γι΄αυτό το δήμο, και παίρνουν αξία μέσα από το να δίνουν αξία στους ανθρώπους. Οι “προεκλογικές” μας δράσεις αντανακλούν ακριβώς αυτό. Δημιουργούμε δυνατότητες να γίνουν οι άνθρωποι συμμετοχικοί στη διαδικασία. Επι-λέγοντας ( επί του λόγου σου ) να συμμετέχεις, δεν αφήνεις τους άλλους να απο-φασίζουν για σένα ( να σου “φοράνε” το φαίνεσθαί τους ). Έπειτα είμαστε…ποσσιμπιλιστές. Πιστεύουμε δηλαδή πως και τα αδύνατα είναι δυνατά. “Το φαινομενικά αδιανόητο μπορεί να είναι εφικτό στον κόσμο μας, δείχνοντας το δρόμο στην ανθρώπινη σκέψη να πραγματοποιήσει βήματα πέρα από το προφανές”. Πιστεύουμε στο φαινόμενο που στη φυσική είναι γνωστό ως “Αυτοοργανούμενη Κρισιμότητα”. Οι άνθρωποι τείνουν να πιστεύουν πως τα πάντα βρίσκονται σε ισορροπία. Ακίνητα, παγειωμένα. Όμως η φύση βρίσκεται πάντα σε μια κατάσταση μετασταθή, “κρίσιμη”, όπου ακόμα και ήσσονες διαταραχές ενδέχεται να οδηγήσουν σε συμβάντα εξαιρετικά, τα λεγόμενα τύπου κατολίσθησης ή χιονοστοιβάδας, που δε σχεδιάζονται από κανένα εξωτερικό παράγοντα, μα διαμορφώνονται εξ΄ολοκλήρου από τις δυναμικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ των μεμονομένων στοιχείων του συστήματος. Η κρισιμότητα είναι αυτή που κάνει τη ζωή πολύπλοκη, ενδιαφέρουσα, και προκαλεί εκπλήξεις. Σ΄ένα σύστημα σύνθετο, όπως είναι ο άνθρωπος, με τη δική του αναδυόμενη δυναμική, ακόμα και μία λέξη μπορεί να επιφέρει μια απότομη μετατόπιση, μια συνειδητοποίηση, μια αλλαγή. Έτσι,για μας δεν υπάρχει το “δε γίνεται”. Εμπνεόμαστε από την ιδέα να εντάξουμε τους ανθρώπους στο δικό μας όραμα. Βλέπουμε μόνο τις δυνατότητες. Μέσα στους ανθρώπους, στις συνθήκες, στην υλοποίηση ιδεών. 

Εξ΄ου και το “Ναι γίνεται!”